Ali Shiravand
@owlish___
Doctoral student & Normalien in cognitive neuroscience @ens_ulm, Human Reinforcement Learning team @hrlteam \ Interested in human decision-making & photography
«قاعده‌ی بنیادی این است که تا واپسین لحظه همه‌چیز نوعی تدارک است. بنابراین باید خطر کرد و در خاطر داشت که هیچ تصمیمی قطعی و حتمی نیست.»
کاش یه سرویسی بود که به آدما می‌گفت: «ببین، تو می‌تونی با توجه به فلان مهارت‌هایی که داری، از فلان راه و فلان راه پول در بیاری و من می‌تونم بهت بگم از کجا شروع کنی.»
من باید این بخش نتیجه گرفتن رو توی مغزم غیرفعال کنم. گاهی وقت‌ها باید فقط دید/شنید، بدون هیچ نتیجه‌ای.
گزاره‌های دلپذیر شبیه به این رو نه میشه به صورت علمی با آزمایش سنجید، نه میشه اثرش رو اندازه گرفت. ویژگی اصلی هم که داره اینه که آدم‌ها دوست دارن باورش کنن.
بسیاری از افراد فکر می‌کنند که در تنهایی خوشحال‌ترند، اما حقیقت این است که آن‌ها در تنهایی احساس لذت و شادی بیشتر نمی‌کنند، بلکه احساس رهایی و خلاصی/ relief می‌کنند؛ رهایی از تمام ابژه‌های بد و آزار دهنده‌ی گذشته.
چرا وقتی آدم‌ها بیش از حد خودشون رو می‌پسندن (نارسیسیزم) نفرت‌انگیز می‌شن؟
کنار آدم‌های خوب بودن بیشتر از هر زمان دیگه‌ای اوایل مهاجرت به آدم کمک می‌کنه.
تو نوجوونی نمی‌دونیم قراره به شرایطی رضایت بدیم که انتخابی توش نبوده.
وقتی با مایکرویو گوشت یا برنج گرم می‌کنین حتما درجه‌ش رو کم کنین (مثلا بذارید رو ۴۰۰-۵۰۰ وات) و زمان رو زیاد کنید. واقعا تأثیرش روی کیفیت غذا چشم‌گیره. اغلب به صورت پیش‌فرض روی ۹۰۰ وات هستن.
یه هلو انجیری گذاشتم گوشه‌ی میز، دیدنش لذت‌بخشه، بوش لذت‌بخشه، خوردنش لذت‌بخشه! :))
I recently took part in an amazing experience at the “Solve for Healthcare & Life Sciences with Gemma" hackathon, organized by Google Paris! Our team worked on triage in emergency rooms, improving communication, prioritization and decision-making in critical circumstances.
