مرتکب معتنابه

از بی‌ربطی توییتا مشخصه؛ ذهنمو اینجا خالی می‌کنم.

بابا بعد از یک سال و پنج ماه از رفتن مامان، شروع کرده به ریکاوری. رفته دند‌وناش رو لمینیت کرده، صبح‌ها زود پا می‌شه، و امشب بعد از سه سال و اندی دستش کتاب دیدم. قلباً خوشحالم بابا؛ عمیقاً. شاد باش و دیر زی♥️.

من تو یادگیری فلسفه‌ی سیاسی استادی داشتم که جلسه‌ی اول اومده گفته “من تا بن دندان لیبرالم”، کسی‌ام بود که -به همین سوی چراغ- اول کلاس سرمایه‌ی مارکس رو کوبید رو میز گفت “این قرآن ماست”.

جشنای شادمانه - بن‌بست بهاری:

رونوشت به خواهر عزیزم.

داییم یه مسابقه‌ی نقاشی کودکان برگزار کرده بود به مناسبت نیمه‌ی شعبان. روی استیج گفت به نقاشی برنده سفر مشهد میدم. برنده اعلام شد، باهاش تماس گرفتن. برنده ساکن لندن بود. 😂😂😂😂😂😂

باباحاجی تازه اینستا یاد گرفته، ۱۷ تا ریلز شجریان فرستاده برام💕.

ولی یادم نمیره هیچ وقت. یه بنده خدایی همگرا شرکت کرده بود، تو بایوی اینستاش نوشته بود “با افتخار دانش‌آموخته‌ی مدرسه‌ی معماری دکتر علیرضا تغابنی (کانون معماران معاصر)” اصاً یعنی ====)))))))))))

یک سال پیش پیام داد، پرسید “کانون معماران معاصر کجاست؟ چیه؟ برم؟” راهنماییش کردم، توضیح دادم، رفته شرکت کرده. چند روز‌ پیش پیام دادم بهش، در مورد یکی از استودیوهای‌ کانون سوال کردم. بعد از دو روز نوشته “شرمنده، اینا اطلاعات محرمانه‌ی‌ بچه‌های کانونه.” آخههههه😂😂😂

یک سال پیش برای مؤسسه‌ی حامی علوم انسانی یک پروپوزال نوشتم که مبتنی بر ایده‌ی خام کتابم (بازی‌سازی تاریخ) یک «پایگاه بازی‌های علوم اجتماعی» تأسیس کنم.../

پیتزا مورانو رو یادتونه؟🥲

اگه مبلمان بُن پَن شهرک هم مثل دیزاینش کار شهاب میرزییان باشه ازش ناامید میشم.

دیروز برای مودم سیم‌کارت میخواستم. یکی گذاشتم توی گوشی و باهاش به گوشیم زنگ زدم. یخ کردم. خط مامان بود. یک سال و پنج ماه و سه روزه که اسمت روی گوشی من نیفتاده؛ مامان. تو دیگه من رو نداری و من تو رو؛ چه جنگ نابرابری.

امروز تولد یکی از اصفهانی‌ترین تنبک‌نوازای دانشکده‌ معماریه. تولدش مبارک🪘.