Mémoires d'un tueur en série

این نیز بگذرد ...

من امروز محمد را سوزاندم و به خاطرات سپردم؛ میخواهم از دل این خاکستر کیخسرو برخیزد. اگر مرا به نام کوچک صدا میکنید از این پس کیخسرو صدایم کنید. شاید آدمی جدید بسازم در پس این نام‌‌‌...

امروز پا به ۲۵ سالگی میگذارم؛ به این امید که مرداد برایم بهار تازه باشد و خستگی ها را از تنم بزداید. می‌خواهم ۲۴ سال گذشته را چال کنم و از نو شروع کنم. من که چیزی برای از دست دادن ندارم ... چه باک است ... تولدم مبارک باشد

شما واژه ها را هم از معنا تهی کردید؛ عشق؛ تعهد؛ محبت؛ ... لعنت بر زمانه ای که مجبورم به هم زیستی با چون شماهایی ...

کسی به من نوری نشان بدهد در دل سیاهی شب

اصلا بکیرم نمیخواهم احدی مرا دوست داشته باشد. زوری نمی‌شود که ... مگر همه آدم ها دوست داشتنی هستند؟!

ما بازی را باختیم؛ به قد کشیده های چشم رنگی باختیم؛ خودمان را گول نزنیم، چشمانمان رنگی نبود و قد کشیده نداشتیم. مهر و محبت فسون و فسانه ای بیش نبوده‌ست و نیست. دیگر دل کسی با مهر و محبت به دست نمی آید ... باشد؛ باختن چه ایراد دارد؟ :)

نهمین روز از جنگ با افسردگی ...

هشتمین روز از جنگ با افسردگی از میل به چهارمین بار اقدام تا سورپرایز تولد ... کماکان کانال سراتونین و دوپامین قطع است.

دستکاری روانی؟ نمیدانم، شاید؛ اما اگر هر چیز را یک طرفه نگاه کنی دستکاری شده به نظر می‌رسد عزیز من! به قول معروف: از چشم من بنگر مرا ... من نیز سخن از برای گفتن دارم

یک هفتگی این جنگ ...

ششمین روز از جنگ با افسردگی ... بعد از گرفتن دوستانم، افسردگی حالا شغلم را هم از من گرفت. امروز از سه تا آموزشگاه موسیقی استعفا دادم ... دلتنگ هنرجوهایم می‌شوم ...

بخدا که مرده و زنده من برای هیچ کدومتون فرقی نداره ...

همینی که آقا حافظ میگه ...

حافظ از باد خزان در چمن دهر مرنج فکر معقول بفرما گل بی خار کجاست ...

پنجمین روز از جنگ با افسردگی ...

شیوه چشمش فریب جنگ داشت ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم گفت خود دادی به ما دل حافظا ما محصل بر کسی نگماشتیم ...

چهارمین روز از جنگ با افسردگی ... بدون عکس سخت گذشت

سومین روز از جنگ با افسردگی ...

دومین روز از جنگ با افسردگی ...