هلیا

«ببخش که تو جان گذاشتی و من نه.»

چیزی که هرروز به خودم میگم و در نتیجه روی تخت تا شب میپوسم:

تیر تو نیویورک با پسری

day drinking بعد امتحان یچیز دیگس.

فروردین

این ماه فقط داشتم غذا میخوردم خداروشکر

پسرها واقعا فک میکنن در مورد اینکه با کیا تیک و تاک میخورن خیلی مخفیانه ان در صورتی که فقط کافیه بری تو اسپاتیفای فالوعراشون لیستش معلوم شه.

خدافظی هربار یجور جدیدی سخته کاش واقعا برم تو چمدون هلیا

بعضی روزا خیلی خوش اخلاقم با همه بعد یهو میرسم خونه غم دنیا میریزه سرم.

مامانبزرگم خیلی جدی به مامانم گفت تو اصن به دخترات نمیرسی دو تا دختر داری ریقو.

اومدم رشت فقط غذا بخورم‌ جدی

خوشم میاد پیش همه عزیزم.(فعلا)

جداً چطوری دلم اومد تختم رو ول کنم برم اون‌سر دنیا؟

پس مردم واقعا حق دارن به من بگن “عموجون کلاس چندمی”

تو این هوا نمیتونم افسرده نشم.

با این وضع گرونی دلار فک کنم باید دراپ اوت کنم و یه ناین تو فایو کار کنم هر روز تا روزی‌مو در بیارم.

کرم اینکه موهامو تیره کنم داره اذیتم میکنه.

آذر قرمز

خسته شدم انقد درس (من بعد از ۵ ساعت پای گوشی بودن توی کتابخونه)