Yola Devam
@varolmakgerekli
Kelimeler üzerine hayal kurarım, işte hepsi bu.
Hayatın en sonunda kötü bir romana bu kadar benzeyebileceğini kabul etmek gelmiyordu içimden.
İnsan ilişkileri nasıl da karmaşık. Birbirini çok da fazla sevmeyenler bir arada olurken, gerçekten sevenler bir arada olamayabiliyorlar.
Acılar sonsuz oluyor, sevinçlerin ise bir sınırı var...
İnsan beyni değirmen taşına benzer. İçine yeni bir şeyler atmazsanız, kendi kendini öğütür durur.
Bizi inciten küçük şeyler değil; küçük şeyleri yapan kişilere yüklediğimiz büyüklüklerdir.
O kadar çok anlattırdı ki, ben de belki bir gün gerçekleştiririz hayalimizi diye umut etmeye başladım.
Her savaşta yalnız savaşanlar ölmez, onlardan çok savaşmayanlar ölür. Çocuklar, kadınlar, yaşlılar, çocuklar da ölürler.
İnsanın ne kadar özgür olduğu yalnız kaldığı zaman kendi kendine ne kadar yetebildiği ile ölçülüdür..
Kişiden kişiye değişiyorum. Çünkü kötü olan biri, benim iyi yüzümü görmeyi hak etmiyor.
Bir toplum en güçsüz bireyini yalnız bıraktığı anda dağılmaya başlar...
Sizden yerine getiremeyeceğiniz bir şey istendiğinde hiçbir sahte umut kapısı bırakmadan kesin olarak hayır deyin; vermek istediğinizi de çabucak, gecikmeden verin; böylelikle reddetmenin inceliğiyle iyilik yapmanın inceliğini, insanı yücelten bu çifte dürüstlüğü kazanırsınız.
İnsanoğlu, kendinden başka hiçbir yaratığın çıkarını gözetmez.