وحید حلاج

اینجا صفحه‌ی شخصی من است؛ نه صفحه‌ای تخصصی درباره فلسفه‌ی دین و موضوعات پیرامون آن. مطالب تخصصی‌تر و جدی‌ترِ حول و حوش فلسفه‌ی دین را در کانال تلگرامی سوفار می‌نویسم: t.me/soofar_channel

به نظرم دو تا مسبب اصلی وضع امروز ما: باور به اینکه اولا: انسان‌ها، در این جهان هستی گه خاصی هستیم؛ چه می‌دونم اشرفیم، اکملیم، ز بالاییم و باید بالا بریم ثانیا: ما ایرانی‌ها، گه خاصی هستیم؛ ملت برتریم، باید تو دنیا اول بشیم، و قدرت جهانی بشیم. إنّ الإنسانَ لَیطغی

نظر نامحبوب: اکثر این دوربین مخفی‌های یوتوبی و اینستاگرامی خیلی کار چرکیه.

از قضا سرکنگبین صفرا فزود روغن بادام خشکی می‌نمود

مشکینی از قانون شکنجه دفاع می‌کرد و بهشتی و منتظری مخالف بودند. بهشتی گفت آقا راه باز نکنید برای شکنجه، به بهانه امنیت و فلان، که آخر شکنجه آدم بی‌گناه هم موجه می‌شه. حالا برید لایحه تصویب کنید که هرکس خلاف واقع حرف زد، مجازاتش کنید.

داشتم سیوهای اینستاگرامم رو اسکرول می‌کردم، نصف بیشترش تلاوت‌های منشاوی بود :)

فاطمی صدر رو زیادی جدی گرفتید.

فرزین محدث، بازیگر نقش خسرو، در سریال «کنکل» عالی بازی کرد و صحنه خودکشی او از باشکوهترین صحنه‌ها بود.

گاهی برای نوشتن فقط یک جمله، باید ساعت‌ها کتاب و مقاله خوانده باشی یا بخوانی.

شاید بیشتر از سه ساعت فکرم درگیر یک جمله بود که در جایی از مقاله بنویسم، اما جمله‌ای که جور در بیاید به ذهنم نمی‌رسید. البته جمله آمد، ولی نوشتن واقعا کار راحتی نیست.

لااقل از زمان پروین اعتصامی هم اینجور بوده، جوان مغرور و احمقه. شعور نداره به زندگی آدمای دیگه، پیرمرد و پیرزن، احترام بگذاره، فکر می‌کنه دنیا باید برای اون باشه. باید دو تا پس گردنی زد به اینا، بلکه آدم شن :)

شگفتی اینجاست که هرکس خود را بر «صراط مستقیم» می‌داند، لابد «کل حزب بما لدیهم فرحون». با سری بالا می‌گویند ما «إن تنصروالله» کرده‌ایم، پس «ینصرکم» می‌شویم. آقاجان، وقتی اینقدر گند زده‌اید در همه‌چیز، احتمالا «ینصرکم» نشده‌اید دیگر، شرط عقل این است که شک کنید در «إن تنصروالله»تان

می‌دونم لوث شده، ولی الان دقیقا رو کدوم قله‌ایم؟ 🤔😏

تو نوجوانی، با برادرهام، آشیخ احمد کافی رو زیاد گوش می‌کردیم، اینقدر که حتی تکه‌کلام داشتیم ازش. امروز، از سر بیکاری، نیم ساعتی گوش دادمش. طبعا بار علمی یا حتی معنوی که برام نداشت، اما به جرئت می‌گم تو سخنوری و منبر رفتن نظیرش نیومده هنوز، واقعا اینکاره بود.

یادم نمیاد به عمرم کسی رو دیده باشم که در مقابل دلایل له و علیه باور خودش استاندارد یکسان داشته باشه. همه ما، اونقدر که من دیدم، دلایل به نفع خودمون رو خیلی ساده‌تر می‌پذیریم و در مقابل دلایل مخالف خودمون مو رو از ماست می‌کشیم بیرون. خودمم همینم، یعنی هممون همینیم.

مشاور خوب کسیه که واقعیت رو بکوبونه تو صورتت، نه اینکه جوری حرف بزنه که تو خوشت بیاد. حاکمی که یه مشت چاپلوس دور خودش جمع کنه که هی مجیزش رو بگن و بادش کنن، هم خودشو منفور می‌کنه، هم مملکت و مردم رو به باد می‌ده.

تا یه وقتی، ۷ اکتبر مؤثر بود. یعنی می‌شد گفت اگر هفت اکتبر نبود، اون جنگ و حمله‌ها هم نمی‌شد. اما الان دیگه ربط‌دادن جنایت‌های اسرائیل بر مردم غزه، به تک‌علتی به عنوان ۷ اکتبر، یه شوخی بی‌مزه است.

مسئله اینجاست که اگر کسی دغدغه علوم انسانی داشته باشه، دیگه این زندگی معمولی بهش نمی‌چسبه. این که فقط و فقط بخوره و بخوابه و سکس کنه و بگرده و برقصه و بچرخه، بهش خوش نمی‌گذره. انگار عذاب وجدان داره که هدر می‌ده وقتشو. بله، به قصد پول، نرید سمت علوم انسانی

گراک Grok رو هم میوت کردم.

حدیث تراز :) از امام علی «اِنَّ من حقِّ العالِمِ أن لا تُكِثرَ علیهِ بِالسْؤال و لا تُعَنّتِه فی الجوابِ و أن لا تُلِحَّ علیهِ اذا كسلَ …» ازحقوق عالم آن است كه او را سؤال پیچ نكنی و او را در پاسخ دادن به زحمت نیندازی و چون خسته شد به او اصرار نكنی …

تقریبا هیچ‌وقت صبحانه نمی‌خورم، حتی وقتی مدرسه هم می‌رفتم. حدود یک ساعت باید بگذره از بیدار شدنم تا میل به خوردن پیدا کنم.