lilacjsuhh
@ttrnras
สองเรื่องนอกจากสงคราม -รัฐบาลฉวยโอกาสชุลมุน ลงนามสัญญาซื้อขายไฟฟ้าเอื้อเอกชน -สำนักงานประกันสังคมฉวยโอกาสสั่งจัดทำปฏิทิน ใช้งบ 49 ล้าน ทั้งที่เสียงผู้ประกันตนคัดค้าน
อย่าเชียร์ทหารมาทำ รปห อีกนะ วันนี้ทหารทำหน้าที่ได้ถูกต้อง สมเกียรติ สมศักดิ์ศรี มากๆ อย่าลดเกียรติภูมิของตนเองมาเล่นการเมืองเลย ไม่สง่างาม
รู้สึกสะอิดสะเอียดเวลาเห็นทวิตอวยอาวุธของทหารไทย บอกนานๆทีพี่ไทยจะโกรธ บอกนานาชาติอึ้งไม่คิดว่าไทยจะมีอาวุธหนักขนาดนี้ บลาๆๆ นี่อ่านแล้วไม่มีความภูมิใจภาคภูมิใจอะไรทั้งนั้น สงสารคนที่ได้รับผลกระทบจากสงคราม เห็นภาพความเสียหายแล้วเบียวไม่ออกจริงๆ
พูดกันสนุกปาก แต่เนื้อหาที่แฝงอยู่ในคำพูดโหดเหี้ยมมาก ไม่ direct ความโกรธไปที่ผู้นำเผด็จการที่ใช้ประชาชนเขาเป็นเบี้ยเถลิงอำนาจ แต่ขยันใส่อคติว่าคนต่างเชื้อชาตินิสัยไม่ดีงู้นงี้ (คนไทยดีมากมั้ง) อย่างกับอยากได้ค.ชอบธรรมในการข่มเหงเขา เลยเถิดไปจนจะกวาดล้าง บ้ากันหมด
ในขณะที่มีคนยุให้เกิดสงครามแบบฆ่ากันให้ตายไปข้างนึง เคยคิดถึงผู้บริสุทธิ์ในพื้นที่สองฝั่งที่ไม่มีใครต้องการสงครามรึเปล่า คือมันน่ากลัวมากๆ ที่เห็น xenophobic narrative ระบาดในระดับแมสขนาดนี้
สงครามมาพร้อมกับของแพง อยากอยู่แบบไม่มีกิน อยู่กันจนๆ ชีวิตไม่มีความปลอดภัย เชิญเชียร์สงครามกันตามสบาย แค่เรื่องภาษีทรัมป์ก็ชิบหายกันหมดแล้ว เศรษฐกิจปัจจุบันอ่วมจะตายชัก
อย่าเล่นตลกกับสงครามเลยครับ มันคือชีวิตคนจริง ๆ ที่สูญเสียไป ขอให้เราทุกคนเสพข่าวสารด้วยสติด้วยครับ #ไทยกัมพูชา
การยิงใส่รพ. เป็นข้อสุดท้ายที่ควรประณามว่ามึงไม่เหลือความเป็นคนอยู่เลย พลชาติจัญไร
คนติดชายแดนกลัวจะตายห่าอยู่แล้วไอเหี้ย กุไม่ไหวนี่ขนาดห่างจากจุดที่เขายิงพอสมควรยังได้ยินเสียงลูกปืน ไม่ไหวว่ะ #ไทยกัมพูชา
ขอให้ทุกคนปลอดภัยนะครับ และติดตามข่าวสารอย่างต่อเนื่องนะคับ ❤️
ยิงบ้านพลเรือน ยิงโรงพยาบาล ผิดกฎสงครามทุกข้อ ยังกล้าเล่นบทเหยื่อ หน้าด้านชิบหายเลย #ไทยกัมพูชา
การยิงใส่โรงพยาบาลคือเรื่องที่เหี้ยที่สุด ในสงครามยังต้องเว้นการพยาบาล เว้นหมอเลย ในโรงพยาบาลมีแต่คนเจ็บ มีหมออะ ไอ้เหี้ยทำได้อย่างไง อยากให้ทางกองทัพออกแถลงการณ์เป็นภาษาอังกฤษประนามด้วยในเรื่องนี้ #ไทยกัมพูชา
ชอบประโยคที่ว่า" อย่าลดแสงในตัวเองลงเพียงเพราะมีใครบางคนแสบตา " อย่างเอาอ่ะ
ความจนมันน่ากลัว มันไม่เหมือนโจรที่โผล่จากมุมตึกแล้วจี้ให้คุณส่งของมีค่าให้มัน แต่มันมาให้รูปแบบของการลิดรอนความฝันและความเป็นอยู่ของคุณทีละเล็กทีละน้อย บีบครั้นให้คุณต้องเลือกระหว่างเงินและเวลา การศึกษาและการงาน มันคืบคลาน มันกลืนกิน รู้ตัวอีกทีก็ทำได้แค่ตะเกียกตะกายให้รอดไปวันๆ
เวลากุทำอะไรจริงจังหรือโฟกัสกับอะไรนาน ๆ แล้วชอบลืมวันลืมคืนอะ ไม่แตะน้ำ กินข้าวไม่ลง สมองไหลไปกับสิ่งที่ทำ แล้วหยุดไม่ได้ด้วยจนกว่าจะถึงจุดที่กุอยากจะกยุดจริง ๆ ละหน้ากุเหมือนถุงขยะโดนขยำมาก กัดฟัน คิ้วขมวด เหมือนชีวิดอมทุกมาตั้งแต่เกิด อุบาสอะ