Ali Taleblou

شاخصه‌ای که سیدالشهداء از حکومت اموی ترسیم کردند، این بود: نه عدالتی در میان شما گستردند و‌ نه امید خیری از آنان دارید.

بعضی از ریلزها رو هم لایک نمی‌کنم که احوال و وضعیتم خیلی مشخص نشه.

مرغی که انجیر می‌خوره، نوکش کجه.

i miss you

عاشق میم‌های فاطمی‌صدر استم :))

درواقع گفتگو نمی‌کنید. پیشنهاد خیرخواهانه نمی‌دهید. فقط دعوا می‌کنید. نمی‌شود برایتان مرد.

به نظرم این سه گزاره، مورد اتفاق خیلی‌هایمان باشد: ۱- جان همه انسان‌ها محترم است. ۲- ما نسبت به جان دادن مظلومان، متأثر می‌شویم و یادشان را زنده نگه می‌داریم. ۳- کشته شدن مظلومان به معنی شهادت نیست.

پناه بر خدا :)

وجود پدرم پر از محبته لکن تو این یک ماه بیشتر با همسرم رفتار محبت‌آمیز داشت تا من. طوری که حس می‌کنم من بچه‌اش نیستم؛ درواقع همسرم عین دخترشه.

صلی الله علیک یا اباعبدالله.

نظر خیلی خیلی نامحبوب: اشتباه است که مسجدها را زود می‌بندند. ایضا اشتباه است که برخی دیگر توی پیاده‌رو می‌نشینند و قلیان می‌کشند. ایضا متوجهم که مسیر عبور، کاملا بسته نشده. اما همچنان مشکلی در این پرسش نمی‌بینم ولو مغرضانه باشد.

حتی اگر به فرض محال، نسبت به یک اسرائیلی دل‌رحم شوم، به هیچ وجه کینه‌ی وطن‌فروشان را از دلم بیرون نمی‌کنم.

خود اون کاربری که کوت شده اجمالا متوجه نامیزونی صحبتش هست. حالا یک عده کاسه داغ تر از آش شدن و افتادن دنبال ماله کشی و رطب و یابس بافتن. پس فردا هزار تا توجیه برای _العیاذ بالله_ فحشا تو حرم هم جور میکنن با گفتن چرتی که آقا طلبیده تو حرم، بذار کارشونو کنن به غیر ربطی نداره!!

مضحک است که منتقد بگوید: «باورت لزوماً درست نیست، تو حقیقت دین و اخلاق را در مشت نداری و فقط برداشتت را می‌نویسی!» خب منتقد هم برداشت خودش را می‌نویسد. مگر نه اینکه همه‌ ما داریم درباره برداشت‌ها گفت‌وگو می‌کنیم؟ یادآوری کردن این نکته یعنی خود منتقد باورش را عین واقعیت می‌داند.

ما که تحمل می‌کنیم و متوجه هستیم که کشور تو چه وضعیتیه و همه چیز تقصیر رئیس‌جمهور نیست. اما قبول کنید که اگر جای پزشکیان فرد دیگری رئیس جمهور بود، خیلی از دوستان بنده و کاربران دیگه، علیهش می‌نوشتند و قضیه رو ول نمی‌کردند.

سخت و جدی نقد می‌کنیم ولی توهین و شماتت نمی‌کنیم. چه بسا که خدا، آينده‌ای ترسناک و پر از امتحان برای ما درنظر گرفته باشد.

امام صادق فرمود: ایمان ندارد کسی که حیا ندارد. - الکافی، جلد ۲، صفحه ۱۰۶.

بی‌ادبی به محضر امیرالمؤمنین علیه السلام رو به اسم راحت بودن با ایشان، عادی‌سازی نکنیم. اگر هم لغزیدیم، به آن افتخار نکنیم. برایش توجیه نبافیم. پس‌فردا در حرم مطهر فحش هم می‌دهیم و توجیه می‌کنیم که ایشان طلبیدند و ما هم باید راحت باشیم.

وقتی جمعیت زائران زیاد شد ولی درک و فهم‌‌مان نسبت به جایگاه امامان علیهم السلام در مسیر درست قرار نداشت، نمی‌توانیم آنرا پیشرفت محسوب کنیم. مناسک دینی، فستیوال نیستند.

سلیقه من: بهترین جنس رو بخر، همون رو یک عمر استفاده کن.

جهان جای بهتری بود اگر هر کدام‌مان فقط و فقط در حد خودمان و نه بیشتر، به دیگران زور نمی‌گفتیم و از طبیعت و انرژی، به اندازه استفاده می‌کردیم. اصلا به ایثار احتیاجی نبود. لازم بود هر کسی بداند که نباید آشغال بریزد، نباید چراغ اضافی را روشن نگه دارد، نباید آب را اسراف کند.