سووشون

الان شرایط کشور یکجوریه که به قول یکنفر؛ اگر همه با هم همزمان برن حمام و بعدش بیان سشوار بکشن، اب و برق کل مملکت تمام میشه😅

وای چقدر مردادی اینجاست سورپرایز شدم، بیاید و بگید شما هم مردادی هستید😆

چرا باید یک فرد مرده از فامیل بیاد تو خوابم و برام نو خواب در قیافه باشه؟؟؟

ایکاش ادمها از این وقایع درس بگیرن و کاری نکنن که با لو رفتنش ابروشون بره! البته به فول خالم میگه ممنوعه جذابه!

فقط منم که سریال ایرانی نگاه نمیکنم؟

مرداد گرمه، بی آبی و بی برقی داره، اما ماه منه و دوستش دارم🎉

تنها نکنه مثبتش اینه که ظرف ها دیگه به سینک نمیرسن، سریع میشورمشون، که به بی ابی نخورم، ماشین ظرفشویی را هم از ترس بی ابی پر نمیکنم. زهره مون را کشیدن 😡😡

این چند روز که اب کم میشه یک حس افسردگی عمیقی در من به وجود آمده

بی برقی و بی گازی کم بود، این بی آبی از کجا در اومد ؟؟؟ بی آبی غول مرحله آخره .

اینترنت نیست. آب نیست. هوا نیست. امنیت نیست. پول نیست. چی دقیقا اینجا هست؟

من رویایی دارم رویای آزادی. رویای یک رقص بی وقفه از شادی. من رویایی دارم از جنس بیداری. رویای تسکینِ این درد تکراری.

برنامه قطع برق کم بود که مدیر برج میگذاشت تو گروه، حالا برنامه فطع اب را هم باید بگذارن😡 خدایا یک امید برای اینده، بزار تو سفره ما ایرانی ها!

پشت در کنکور با خانمی آشنا شدم که خونه مامانش جنب خونه یکی از دانشمندان هسته ای بوده و الانکاملا خونش ویران شده و همسایه مامانش هم در حمله جونش را از دست داده بود و اگر اونها صبح همون روز حمله، مامانشثن را نبرده بودن شمال، الان مادر اونم در دنیا نبود. چه قریب الوقوع و ترسناک!

بعضی جاها اصلا ذات بودن تو محلشان هم، استرس به ادم وارد میکنه مثل پشت در حوزه کنکور! به امید موفقیت همه شون

تو ارایشگاه، صاحب سالن که‌خانمی نسبتا جوان هست تحلیل خیلی قشنگ از شرایط جنگ و اینده کشور با در نظر گرفتن نقش امریکا و چین و روسیه ارایه داد، گفتم؛ چه تحلیل جالبی من اینو از کسی نشنیده بودم؟ گفت؛ اخه من لیسانس علوم سیاسی خوندم و ارشد حقوق بین الملل دارم! لااقل درس‌ها بدرد خوردن😆

من روانشناس نیستم، اما ازتون میخوام برای اینکه به بقیه اسیب نزنید لطفا خودشیفته نباشید!

چرا گروک فقط پست هایی که فیواستار میشوند را تحلیل میکند؟

امشب را به سلامت بگذرانیم، نمیدونم تا کی باید از جمعه ها وحشت داشته باشیم؟

دلم می‌خواد "زندگیم" رو بغل کنم، برم یه گوشه بشینم، بگم: طفلکم حقت این نبود، من مواظبتم اما نمی‌دونم تا کی، بعد جلوی چشماش رو بگیرم که دیگه نبینه.