Farnam Shakibafar

اگه بگیم مردم غزه به عنوان منبع پروتئین ملخ بخورن و به جای غر زدن کتاب بخونن، همون‌‌هایی که به خودمون می‌گفتن این کارها رو بکنیم بهمون فحش میدن. (-:

ما رو به عصر بادبزن حصیری و آفتابه برگردوندن میگن اصلاحات زمان‌بره و آهسته و پیوسته باید پیش بره. داداش اون کاری که آهسته و پیوسته دارین انجام میدین یه چیز دیگه‌ست؛ اصلاحات نیست! (-:

خودمون داریم سومالیِ خاورمیانه می‌شیم اون وقت اصلاح‌طلب و چپ توئیتر و اینستا رو پر از پست از غزه کردن. وطن‌پرستی چند هفته‌ای‌شون دوباره ته کشیده و به تنظیمات کارخونه برگشتن. (-:

شاید یادتون نیاد ولی چند سال پیش خانم صادقی گیوی از پدرش (خلخالی) تمام‌قد حمایت کرده بود و با استقبال عده‌ای از اصلاح‌طلب‌ها توی توئیتر مواجه شد که تحسینش می‌کردن که پشت پدرش رو حاضر نیست خالی کنه. (-:

اینهایی که میگن ما «فراجناحی» هستیم چرا پای بحث تاریخ و تمدن و هویت ملی و پرچم و... ایران که می‌رسه دیگه فراجناحی نیستن و مواضع خصمانه دارن. اینجوری خدایی نکرده ممکنه بقیه فکر کنن چپ رادیکال هستن ولی چون امروزه این گرایش زیاد خریدار نداره پشت ژست مستقل بودن سنگر می‌گیرن. (-:

حمایت از موسوی در بین یه تیپ خاص از افراد دارای تم رقیق مذهبی و پیوندهای نیمه‌گسسته اما قابل ترمیم با جمهوری اسلامی که معمولا بین ۳۵ تا ۵۵ سال سن دارن و در ۸۸ خیلی فعال بودن بیشتر جنبه‌ی احساسی و هویتی داره. منطق و استدلال خاصی تقریبا در کار نیست.

اینکه اصلاح‌طلب‌ها میگن موسوی اقتصاد جنگی دهه‌ی شصت رو خوب مدیریت کرد یه حرفی از جنس همین حرفشونه که در مورد پزشکیان هم میگن این یک سال رو خوب مدیریت کرده و ازش از این بابت تشکر می‌کنن. (-:

نسبت به نماد ملی کشورش چنین بغض و عداوتی داره اون وقت طرفدارهاش به من میگن وطن‌فروش. حالا از این که بگذریم، «خوی وحشی‌گرانه‌ی چیزای تمامیت‌خواه»‌ اصلا یعنی چی؟ (-:

دیده بودم کسی دستاوردها و پیشرفت‌های اروپای قرن ۱۹ و ۲۰ رو بخواد برای چپ مصادره کنه اما این کار رو در مورد آمریکا و کانادای قرن ۱۹ و ۲۰ ندیده بودم. این دو کشور اصلا جریان‌های فکری و سیاسیِ چپِ قدرتمندی نداشتن و فقط خوانش‌های مختلف از لیبرالیسم با هم رقابت می‌کردن. (-:

تایم‌لاینی که بوی دهه‌ی شصت میده ناخوشاینده.‌

در کردستان عراق دوباره ژن ژیان کلاشینکفی‌ها دارن در بستر سیاستِ بسیار مترقیِ و پیشرو و پروگرسیوِ طایفه‌ای-قبیله‌ای همدیگه رو می‌کشن؟ (-:

از زمان ورود اندیشه‌های چپ به ایران یه چیزی حدود ۱۳۰ سال می‌گذره؛ یعنی حدودا ۵۰ هزار روز. از این ۵۰ هزار روز، چپ ایرانی ۱۲ روزش رو وطن‌پرست بوده. (-:

- مشکل رژیم قبلی چی بود؟ + اصلاح‌طلب: سلطنت دورانش گذشته بود؛ سلطنت ارتجاعیه؛ محمدرضا مستبد بود و به توسعه‌ی سیاسی توجه نداشت؛ کودتای ۲۸ مرداد... بِلا بلا بلا... - الان پلنت برای آینده چیه؟ + ایشالا یه بن‌سلمان بیاد و کودتای درون‌حکومتی کنه و اوضاع رو درست کنه.

نسبت سوسیالیسم با صنعت این بود که استالین گفت روی دهقان‌ها برچسب کولاک بزنیم و محصولات‌شون رو مصادره کنیم ببریم شهر؛ توی شهر فقط در حدی که نمیرن به کارگرها غذا بدیم؛ اینجوری سریع صنعتی می‌شیم. مائو هم به دهقان‌ها دستور داد قابلمه‌هاشون رو ذوب کنن که فولاد تولید بشه. (-:

اولین محاصره‌ی وین ۱۵۲۹ بود؛ جنگ چالدران ۱۵۱۴ رخ داد. سلطان سلیمان ۱۵۲۹ با ماشین زمان از محاصره‌ی وین عقب‌نشینی کرده بود؟! (-: کمپانی هند شرقی تازه سال ۱۶۰۰ تاسیس شد. تا قبل قرن ۱۷ و ۱۸ خاورمیانه و عثمانی برای انگلیسی‌ها اهمیت خاصی نداشت.

یه خانواده‌ی چپ‌گرای رادیکال و سمپات ۵۷، یک کتابفروشی در تهران دارن. مسئول کتابفروشی پسرعموش رو اخراج کرده. در واکنش پسرعموی اخراج شده در وبلاگش به همکارهاش که پشتش درنیومدن گفته لمپن‌پرولتاریا و به پسرعموش که خودش چپ رادیکالیه و اخراجش کرده گفته سرمایه‌دار زالوصفت. (-:

محمد الغامدی، برادرش یک روحانیِ اخوانی به نام سعید الغامدی بود. برادران غامدی انتقادشون به بن‌سلمان سرکوب اسلام‌ سیاسی، حبس و طرد علمای مذهبی مخالف نوسازی، حرکت به سمت عادی‌سازی با اسرائیل و عدم حمایت از محمد مرسی و اخوان‌المسلمین مصر بود. در کل می‌گفتن چرا هر روز مهمونیه. (-:

آتاتورک (ترکیه)، ژنرال پارک (کره‌)، چیانگ کای شک (چین)، مک‌آرتور (ژاپن)، مگ‌سای‌سای (فیلیپین)، آرجنتو (آرژانتین)، بورقیبه ( تونس)، فرانکو (اسپانیا) و ملک حسین (اردن) هم اصلاحات ارضی کردن. همه ضدکمونیست و ضدسوسیالیست بودن. اصلاحات ارضی چپ و راست نداره و کسی رو سوسیالیست نمی‌کنه.

این پوستر تبلیغاتی رو کنفدراسیون دانشجویان ایرانی خارج کشور در دهه‌ی پنجاه درست کرده بود که توش از اسم مجعول برای خلیج فارس استفاده شده! کنفدراسیون اتحادی از گروه‌های دانشجوییِ مخالفِ شاه بود و سمپات‌های مجاهدین خلق و فدائیان خلق و حزب توده و مصدق و... داخلش حضور داشتن.

چپ ایرونی شاکی بود هر روز مهمونیه.‌ الان هر روز یه مصیبت و تحقیر داخلی و خارجی داریم.