مدرسه روزنامه‌نگاری میدپوینت

[از استاد نادیده‌ام صدرالدین الهی:] مواظب یابو باشید یابو حیوان بدی است. در روز رسیدن به مقصد اگر یابو برتان داشته باشد، در بازگشت به صحرای حقیقت بز گر پس‌افتاده‌ای خواهید بود که خبر دروغ می‌نوشته، پول می‌گرفته، برای پست و مقام سر خم می‌کرده.

از کارت هدیه و مجیزگویی هر مسئول و لابی با هر مقامی را از خودت دور کن،کم‌بخور اما بیشرف نباش

ناامید نشو. حتی اگه اغلب فکر می‌کنند، کار بی‌ارزشی انجام میدی. روایتگری همیشه مهمه.

هر وقت دیدی برات مهم نیست چه بلایی سر مطلبت میاد ؛ یا کجاش سانسور می شه یا حوصله نداشتی پس از چاپ مطلبتو بخونی ، کلا از این حرفه خارج شو

۱) هیچ وقت نمی‌تونی طلب‌هات از خدابخش رو تصفیه کنی! ۲) عارف دروغ میگه و جیبت رو می‌زنه؛ ازت حق بیمه کم می‌کنه ولی بیمه‌ات نمی‌کنه.

اون اینترنت به اصطلاح آزادتر واقعا آزادتر نیست! هر روزنامه‌نگاری که درخواستش رو بکنه یعنی داوطلبانه خودش رو گذاشته توی لیست رصد و شنود دوستان. این یعنی یا باید از خودی‌ها باشی یا زیپ دهان مبارک رو بکشی و مراقب سایه خودت باشی!

روزنامه‌نگاری جنگ هر روزه با دروغ، سانسور، تهدید و سکوته. اگر به عشق و حرمت کلمه، قلم، حقیقت و شفافیت مسلح نیستی، روزنامه‌نگار نشو.

در برابر وسوسه‌ی پیش‌بینی و تحلیل آینده خوددار باشید، از هپروت دوری کنید، منبع اطلاعات شما در خیابان است نه در اتاق مدیران و زیر زبان کارشناسان

به همکارات در توییتر حمله نکن

زیر بار اینترنت طبقاتی یا هیچ امتیاز ویژه‌ دیگه‌ای نرو اونا دلشون واسه تو نسوخته. ازت متنفرن و با این کارا فقط می‌خوان تبدیل به میرزابنویس خودشون بشی

فکت چک رو فراموش نکن، به هر گزارشی نگو گزارش تحقیقی و زبان بخون.

ممکنه اوضاع جوری رقم بخوره که نتونی توی حرفه‌ت بمونی؛ اما یه شعله‌ای توی وجودت می‌مونه که اگه سعی کنی روشن نگهش داری هرجا هستی می‌تونی دنبال تحلیل و آگاهی و حقیقت باشی.

حواست به معیشت باشه، استقلال اقتصادی قلمت رو آزادتر می‌کنه

قلمت رو‌ نفروش

تو این مسیر ممکنه بازداشت بشی، فحش بخوری و حتی نتونی یه زندگی معمولی داشته باشی اما اگر این کار رو دوست داری، به «حقیقت» پایبند بمون و بنویس.

تراپی رو‌ جدی بگیرید. حجم اخبار، استرس کار و ارتباط با آدم‌های نامیمون این شغل به زودی شمارو‌ مستهلک و روانتون رو مندرس می‌کنه.

بارها شد از خودم پرسیدم اشتباه کردم که خبرنگار شدم؟ بارها پاسخ شنیدم که اشتباه نکردی.

روزنامه‌نگار بهتره زبونش دراز باشه و پوستش نازک ولی از نظر تحمل ِ مصائب اقتصادی کرگدن باشه اگه دنبال رفاهی لطفا رها کن