روان‌شناسِ روانی
@iamravani
ᴛᴏᴏ ʙᴜꜱʏ ᴛᴏ ʙᴇ ᴜᴘꜱᴇᴛ 😄✌🏼❤️
بچه‌ها من یه کانالی دارم، تازه ساختمش توش سعی میکنم سوال‌های مربوط به روانشناسی شما رو در حد توان و سوادم به صورت ناشناس جواب بدم. اگه دوست داشتید بیاید، t.me/iamravani_tel
دیرتر پریدن تو آب سرد، اونو گرم‌تر نمی‌کنه. به تأخیر انداختن شجاعت نه تنها «ترس» رو کمتر نمی‌کنه، بلکه «درد» رو هم بزرگتر می‌کنه.
اگه فقط با تعریف و تمجید دیگران احساس ارزشمند بودن می‌کنی، با کوچکترین انتقاد آن‌ها هم احساس بی‌ارزشی خواهی داشت. «خودارزشمندی» یعنی اینکه ارزش خودت را به قضاوت دیگران گره نزنی.
اینکه به کسی که داره پیش روانشناس میره بگی «حتماً مشکل داره»، مثل این می‌مونه که به کسی که داره خونه‌شو تمیز می‌کنه بگی «حتماً آدم کثیفیه»
قدیما یه طرف بالش همیشه خنک بود، برمی‌گردوندیم حال می‌کردیم، الآن دیگه این آپشنم برداشتن مث که، هر دو طرفش داغه
دوستِ به‌درد نخور رو اول پدرمادر متوجه میشه، فامیلِ به‌درد نخور رو اول بچه‌ها
دور شدن از جایی که «اعتماد» نیست، اسمش فرار نیست، بلکه محافظت کردن از خودمونه. و فاصله گرفتن از جایی که «احترام» نیست، نتیجه‌ی طبیعی عزت نفس ماست.
فرافکنی یا Projection یه مکانیسم دفاعی در روان‌شناسیه، این ساز و کار وقتی فعال میشه که فرد احساس یا ویژگی‌ِ ناخوشایندی که در خودش داره رو نمی‌تونه بپذیره، پس اون رو به‌طور ناخودآگاه به دیگران نسبت می‌ده و این‌جوری از اضطراب و حس گناه خودش کم می‌کنه
اون‌قدر قوی باش که بتونی تنها بمونی اون‌قدر عاقل باش که بتونی با بقیه روابط سالمی برقرار کنی و اون‌قدر خودت باش که بین آدما گم نشی
یکی از بهترین حس‌های دنیا اینه که، کسی که قبلاً خیلی دوسش داشتی رو نگاه کنی و بفهمی دیگه هیچ حسی بهش نداری
اینکه کسی بهت وابستگی و نیاز داره، لزوماً به این معنی نیست که تو براش ارزشمند یا محترمی
برای فرد «خودشیفته» اینکه نتونه تو رو دست‌کاری روانی و احساسی کنه نه صرفاً یه ناکامی، بلکه نوعی تهدید و دشمنی تلقی میشه، چون مرزگذاری تو مستقیماً تصویرِ اغراق شده‌ای که اون از خودش ساخته رو زیر سؤال می‌بره
تبدیل کردن خوشبختی به یه مسابقه و مقایسه کردنِ خودمون با دیگران، مثل جستجوی راه خروج از یه چاهِ بی‌انتهاست، چون بیشتر مردم ناراحتی‌هاشون رو پنهون می‌کنن و خوشحال‌تر از آن‌چه واقعاً هستن به نظر می‌رسن.
رابطه‌ی سالم، رابطه‌ایه که در اون وابستگی وجود نداره، اما به مقدار زیاد توش دلبستگی و تعهد هست. یعنی، نه از روی احساس احتیاج و نیاز، بلکه آگاهانه انتخاب می‌کنی که کنارش باشی
حال‌هوایِ یه خونه بر اساس وضعیت روانی مادر شکل می‌گیره و وضعیت روانی مادر هم با میزان درک و محبتی که پدر به او نشون می‌ده، شکل می‌گیره
کسی که کنارش نتونی خودِ واقعیت باشی و وقتایی که می‌خوای بلند فکر کنی، هی با خودت کلنجار بری که «نکنه ناراحت بشه، نکنه قهر کنه، نکنه ترکم کنه» و مجبور شی نقش بازی کنی، آدمِ درست زندگی تو نیست
بزرگ‌ترین معضل در ساختار خانواده‌ی ایرانی اینه که اگه بخوای مستقل باشی و راه خودت رو بری، سریعاً انگ نافرمانی می‌خوری و متهم به بی‌احترامی میشی
با‌ارزش‌ترین هدیه‌ای که والدین می‌تونن به فرزندشون بدن سلامت روان، مهارت مقابله با اضطراب و تعهد به فرآیند درمان زخم‌های روانی شخصی خودشون هست
کسی که می‌خوای باهاش ازدواج کنی، نباید کسی باشه که قصد داری تغییرش بدی، بلکه باید کسی باشد که هرگز نمی‌خوای تغییر کنه
به کسی که احساساتش نسبت بهت شدید و طوفانیه کمتر توجه کن و به‌جاش به اونی فرصت بده که احساساتت رو درک می‌کنه و نسبت به اون‌ها حساس و آگاهه.
اون آدمایی که به خوابت احترام می‌ذارن و وقتی خوابی آرامشت رو رعایت می‌کنن، تو‌ی یه سطح دیگه از شعور و انسانیتن.