هره برز

سخت ترین تصمیم زمانیه که باید بین اون چیزی که درسته و اون چیزی که تو رو خوشحال می‌کنه، یکی رو انتخاب کنی.

ما هیچوقت ارزش یه لحظه رو درک نمی‌کنیم، تا وقتی که تبدیل به خاطره بشه.

هرچی سنم بالاتر میره درک میکنم چرا بعضی از مردم یه دفعه ناپدید میشن و یه زندگی شخصی و ساکت رو انتخاب می‌کنن.

رفتن به لب پرتگاه و باز به عقب برگشتن، هزاران بار بدتر از مرگ هست.

غم های عمیق، خط خنده های عمیق تری می‌سازن.

آدما دقیقا همونین که میگن نیستن.

گاهی تصمیم هایی میگیری که باید با غمش کنار بیای.

هیچوقت نمیتونی کامل آدمارو بشناسی، همیشه چیزی برای غافلگیری هست.

آدما هرچی بیشتر لبریز میشن ساکت‌تر میشن.

مشکل ما اینه که هی می‌خوایم درستش کنیم، در حالی که باید ولش کنیم.

این عالم و فیلسوف و ببینین یکم بیاد بالا

گاهی وقتا اون چیزی که سعی در نگه داشتنش داری دقیقاً همون چیزیه که باید رهاش کنی.

از علائم افسردگی اینه که از خنده های بقیه میفهمی باید بخندی.

به خودت میای می‌بینی خیلی وقته، از خودت رفتی.

مخفی کردن ناراحتی و غم، از خود ناراحتی دردش بیشتره.

اونچه گفته نمی‌شه، اشک می‌شه.

نقطه ضعف من تو ارتباط برقرار کردن با آدما اینه که حوصلشونو ندارم ولی دوسشون دارم.

برای خیانت هزارتا راه وجود داره ولی هیچ‌کدوم به اندازه‌ی تظاهر به دوست داشتن کثیف نیست‌.

در من نگاه مى‌کنی زخم‌هاى من آرام مى‌گیرند..

از اونایی که توییت‌های خودمو فیو نمی‌زنن، هرچی ریت می‌زنم رو زرتی فیو ریت می‌زنن متنفرم بعدم که بلاکشون می‌کنم ناراحت میشن عقده‌ای‌ها :{