Shima Vezvaei

دو تا دختر ۱۸-۱۹ ساله با خنده و خجالت اومدن کنارمون. گوشه پیرهنم رو گرفت و گفت این مال شما. دو ساعت اشک در چشم داشتم قربون صدقه‌شون می‌رفتم که خودکار آبی و قرمز جدا استفاده کردند. #زن_زندگی_آزادی

بعضی کامنت‌ها واقعا بامزه بود. مثلا اینکه شاخصه‌های مزدور بودن در ایران «دهان باز» و «موی فرفری» است.

از اونجا که «شاهزاده» لقب «پدر» رو برای خودش برگزیده، لازمه به مبارزه صد ساله زنان این سرزمین علیه پدرسالاری، که ما هم یاد گرفتیم بخشی ازش باشیم، اشاره کنم. لعنت بر پدرسالاری، هر جا و هر زمان و در هر فرمی

مالزی همینطوری‌ هم تعطیلات زیاد داره و اعیاد همه‌ دین‌های رسمی‌ رو برای همه تعطیل می‌کنه. انور ابراهیم، نخست وزیر طرفدار رفاه و رهبر اپوزیسیون پیشین، اما گفته باز هم تعطیلات رو بیشتر خواهد کرد. و به هر فرد جوان بالای ۱۸ سال ۱۰۰ رینگیت (۲۴ دلار) نقد می‌ده برای «خوش‌گذرانی». زیبا

اختلال جی.پی.اس کم‌کم داره شیوه‌های آدرس پرسیدن ماقبل گوشی‌های هوشمند رو برمی‌گردونه: این رو می‌ری بالا، کوچه‌ی سوم، البته اسمش عوض شده، تا ته می‌ری پایین دوستمون می‌گفت براش که تهرانی نیست خوبی جی.پی.اس این بود که مفهوم «بالا پایین» در عبور و مرور تهران رو مجبور نبوده یاد بگیره

آخرین تصویری که از روزگار قبل جنگ دارم اینه که ساعت سه‌ی شب داشتم آخرین اسلایدهای این نشست رو می‌نوشتم. لپ‌تاپ رو که بستم، اولین صدای انفجار اومد و دیگه هیچ چیز شبیه قبل نشد این چهارشنبه نشست دوباره برگزار می‌شه و ما زنده‌ایم مثل امید🌿

این کارگاه قرار بود آخر خرداد برگزار بشه که جنگ شد. چهارشنبه دوباره برگزارش می‌کنیم. اگه حوزه کاری‌تون غیرانتفاعی و اجتماعیه شرکت کنید. محتواش به درد بخوره و درک خوبی می‌ده که چطوری توی سازمان استفاده هوش مصنوعی رو جا بندازیم، ولی معیارهای اخلاقی خودمون رو هم داشته باشیم.

در رخدادهای مادی، جنگِ گفتمان و نگهداشت یک روایت برای کنترل تبعات آن موضوعی جداست. اما شیوه‌ی رسانه‌ای خبردهی با «انتشار-تکذیب-انتشار-تکذیب» چندان جدید نیست. در جامعه‌ اطلاعاتی، تنها به نفع کمپین‌های اطلاعات جعلی، هراس‌افکنی و به سطح آوردن گوشه‌های تاریک اینترنت در فضای عمومی است

حالا که خبری نیست، ولی خواستم این نوشته رو پس بگیرم و بگم سراسیمه و بدون دانش نوشتم. تجربه‌ی دو دوست و فامیلم نشون داد چسب زدن درست به شیشه و دور خوابیدن از پنجره در حفاظت از جان و زخمی نشدن خیلی هم مهم بوده.

به نوشته روزنامه «حبل‌المتین» به تاریخ دوشنبه ۵ مهر ۱۲۸۸ (۲۷ سپتامبر ۱۹۰۹)، خبر پایان استبداد صغیر و بازگشت به مشروطیت، در افغانستان با استقبال گسترده‌ای مواجه شد: مردم کابل پس از شنیدن خبر پیروزی مشروطه‌خواهان در ایران، سه روز جشن گرفتند.

من، و خیلی‌های دیگر، نه تنها از تبار سیاسی نویافته در سال ۸۸ و مبارزه کردن برای #عاملیت و #توزیع قدرت جدا نشدیم، بلکه آن را تا امروز به بدنه‌ای از جنبش‌های اجتماعی متکثر و رهایی‌بخش وصل کردیم و وصل می‌بینیم. اصل همین است: ساختن از پایین، و ایستادن در برابر زور از بالا

بیانیه #میرحسین_موسوی درباره جنگ اسرائیل، مثل تک‌تک بیانیه‌هایی که با آغاز جنبش سبز نوشته، درست و دقیقه: - محکوم‌کردن تجاوز به ایران - تصریح ناکارآمدی حکمرانان فعلی - حمایت از مردم t.me/kaleme/32729

در این گزارش، ۶ عکاس از تجربه‌های خود در جنگ ۱۲ روزه گفته‌اند. آن‌هابا ممنوعیت و سانسور دست‌وپنجه نرم کردند، بازداشت شدند، کتک خوردند و باز هم از فجایع جنگ عکاسی کردند. سه روز بعد از شروع جنگ، به بعضی از خبرگزاری‌ها مثل ایسنا، دستور داده شد که عکاس‌هایشان نباید عکاسی کنند./

چقدر حالم(مون) خرابه واقعا

در این گزارش ۵ روایت کوتاه از ۵ زن جوان افغانستانی در ایران به زبان خودشان نوشته شده. از هشتگ‌هایی که مثل گلوله بهشان شلیک می‌شود گفتند، که در جنگ «هم‌خون بودیم، اما هم‌خونه نه»، از ترس بیرون رفتن از خانه و اتهام جاسوسی. جنگی که برای ما متوقف شده و برای آنها ادامه دارد. بخوانید.