Salé Sharifi
@SaleSharifi
Painter
آبرنگ تماشایی از گیاهان پژمرده و حشرات اثر آقا زمان در موزه‌ی هاروارد. در اینجا با رقم «یا صاحب‌الزمان» مشخص نیست که آقا زمان دقیقاً کدام نقاش افشار و زندیه است ولی به لحاظ زمانی احتمالاً اثر متعلق به محمد زمان دوم یا سوم، دو تن از نقاشان معروف به آقا زمان باشد.
شیراز و سیه‌نای ۶۸۴ سال پیش. روایتی حماسی از شاهنامه در ایران و روایتی مذهبی در ایتالیا. هر دو نقاشی سال ۱۳۴۱ میلادی و در اندازه‌ای تقریباً مشابه کشیده شده‌اند.
دو برگ از یک مرقع قاجاری. اونچه از فراغت در هنر معاصر گفته میشه یک شوخی بی‌‌مزه‌ست.
جان‌مایه‌ی نقاشی ایرانی، خیال‌بافی و تزئین است. برگی از منافع‌الحیوان.
هر دوره‌ای از نقاشی ایران رو که می‌گردی جواهر پیدا می‌کنی. ایلخانی
یونس و نهنگ، ترکیب زیبایی از هنر ایلخانی، بیزانسی، چینی در کتاب جامع‌التواریخ. تبریز. از میراث رشیدالدین فضل‌الله همدانی، درنتیجه‌ی راه‌اندازی ربع‌رشیدی.
دقیقاً ۱۷۳ سال پیش صنیع‌الملک در این روزها مشغول کشیدن این نقاشی بود و حدود یک هفته بعد، چهارشنبه ۲۳ تیر ۱۲۳۱ شمسی اون رو به اتمام رسوند. داستان عظیم خان اصفهانی، «رقم چاکر درگاه شاهنشاه، ابوالحسن غفاری نقاشباشی کاشانی در بیست و ششم ماه مبارک رمضان صورت اتمام پذیرفت فی سنهٔ ۱۲۶۸»
احتمالاً این طراحی در اوایل قرن بیستم و به شیوه‌ی اواسط قرن شانزدهم کشیده شده است.
برگی از مرقع گلشن، به خط میرعلی هروی. حقیقتاً آمیختن هنر ایران و هند در دوران مغول منتج به شگفتی شد. ثمره‌ی آمیزش خوب.
بقچه‌ی ابریشمی عصر صفوی، از پارچه‌هایی که به عنوان کالای لوکس و گران‌بها به غرب صادر می‌شدند. لائوتسه در شرقی که شرق‌تر از ماست میگه: نرمی بر سختی غلبه می‌كند و لطافت بر خشونت. …هر كه سخت و خشک است، مرگش نزديک شده و هر كه نرم و انعطاف پذير، سرشار از زندگی است. آرام زندگی كنید!
ایران زنده به سالیان است. پادشاه در مقام شکارچی. بشقاب سلطنتی ساسانی، حدود اواسط قرن پنجم تا اواسط قرن ششم میلادی.
از هرکس که فکر می‌کند در این جنگ اسرائیل رهایی‌بخش است، نفرت دارم. تا همیشه آب و خاک ایران و تهران عزیزم فره ایران را می‌ستاییم
امروز از دکان گلفروشی فرنگی موسوم به بهارجاوید یک کوزه سنبل بالارونده‌ی سفید به سه هزار و ده شاهی خریدم. یادداشتهای روزانه‌ی محمدعلی فروغی.
فوج فوج خلاقیت و شکوه را در این قلمدان پیچیده‌ی قاجاری را ببینید. اثر سید محمد نقاش اصفهانی. قصه‌ی خسروانی، در زیر و رو و داخل و ذره به ذره‌ی قلمدان.
این قطعه‌ی بی‌نظیر از میرزا غلامرضا اصفهانی را ببینید. دست کم دو نوع شیوه برای پرداختن به این اثر وجود دارد: یکی تماشا از طریق اصول خوشنویسی. دیگری تماشا به عنوان تصویر، راهی برای اینکه عمیقاً فرم را تماشا کنیم.
۶۸۴ سال پیش در شیراز، گشتاسب به این صورت اژدها را کشت. تصویری ساده، با حس‌انگیزی پرمایه از صحنه‌ی نبرد.
«اکبر شاه با شیر و گوساله»، برگی از آلبوم شاه جهان. اثر گور دهن نقاش خانه‌زاد دوره‌ی جهانگیرشاهی.
اسکندر، در هند، آبتنی حوریان را تماشا می‌کند. . گاهی اوقات ارزندگی قدمت بعلاوه‌ی کلیت فرم؛ تصویر را قوام می‌بخشد. برای امروز همین فیگور‌ها با همین اجرا ممکن است مضحک در نظر آید، اما وقتی برای ۴۷۷ سال پیش است کاملاً دلنشین‌ست.
