ریحان جعفری‌زاده | روان‌درمانگر تحلیلی

جز بشب جلوه نباشد ماه را جز بدرد دل مجو دلخواه را مولانا.

عشق و نفرت یکی هستند!

حمد تو نسبت بدان گر بهترست لیک آن نسبت بحق هم ابترست مولانا.

همه حقایقی که خاموش می‌مانند زهرآگین می‌شوند. نیچه.

و زندگیْ خود ْ این راز را با من در میان نهاد: گفت ‘ بنگر، من همانم که هماره می‌باید بر خویش چیره شود… . هر آنچه بیافرینم و هر قدر که بدان عشق ورزم به زودی باید بر ضد آن و بر ضد عشقم قیام کنم؛ اراده‌ام این چنین اراده می‌کند’. نیچه.

چیست این انسان؟ دسته‌ای مار وحشی که در میانشان به‌ندرت آشتی برقرار است، هم از این روست که هر یک راه خود را می‌رود و در جهان قربانی می‌جوید. نیچه.

پسا پشت اندیشه‌ها و احساساتت ای بردار فرماندهی قدرتمند و فرزانه‌ای ناشناخته هست_ که “خود” نامیده می‌شود. او در تنت ساکن است، او تن توست! نیچه.

ادب عشق جمله بی‌ادبیست… مولانا.

چنین نیست که انسان‌ها یک بار برای همیشه در همان روزی متولد شوند که از شکم مادر زاده می‌شوند…؛ زندگی وادارشان می‌کند بارها و بارها خود را متولد سازند. گابریل گارسیا مارکز.

خشمی که در جنگ رها می‌شود، شکنندگی تمدن را آشکار می‌سازد.

جهان متمدن، امیال ابتدایی در درون خودش را نادیده می‌گیرد.

غرور علمی ما، فقط شکل تازه‌ای از اخلاق کهنه‌ست…

«راه، بهتر از منزلگاه است.» این سخن را در روزگار نوجوانی از کسی شنیدم. و مباد که روزی فراموشش ‌کنم. ابن مشغله | نادر ابراهیمی

انسان‌ها ترجیح می‌دهند نیستی را اراده کنند تا اراده نکردن را. نیچه.

وقتی گریه‌ام میگیره؛ امیدوار میشم که هنوز جون دارم. دیالوگی از فیلم گوزن‌ها | مسعود کیمیایی.

تروماها (مثلا جنگ) توانایی رویا‌پردازی رو از آدم می‌گیرن! دیگه نمی‌تونی به تصویری که از امنیت جهان در درونت داری اعتماد کنی و در نتیجه نمی‌تونی روی هیچ هدف و رویایی متمرکز شی. یکی از دلایلی که بعد از جنگ خیلیا نمی‌تونن برگردن به روال زندگی سابقشون همینه؛ سست شدن رویا ها و اهداف!

آن که سر مشقِ خون‌ریزی دهد، همان سر‌مشق روزی گریبانِ او را گیرد و وی را به همان بلا دچار کند. مکبث | ویلیام شکسپیر.

نبرد امروز، میان دیوانگی‌ای‌ست که بر پایه‌ی فرافکنی متقابل است، و عقلانیتی که بر پایه‌ی حقیقت است. هانا سیگال.

انتظار اتفاق بد از خود اتفاق بد، بدتره….

نجات هم یک نوع زخم بود، فقط دیرتر خودش را نشان می‌داد.