اکبر منتجبی

تصویر جدید بهرام بیضایی؛ چقدر پیر شده. نشانی از سال‌هایی که دور از وطن گذشت. اما نگاهش هنوز درخشش دارد؛ نگاهی که قصه‌ها می‌گوید، تاریخ را بازمی‌نویسد و فرهنگ را پاس می‌دارد. بیضایی بخشی از حافظه‌ی فرهنگی ماست؛ زنده، فعال، و همیشه در جست‌وجوی معنا.

لجبازی چه می‌سازد؟ انباشت نارضایتی. و نه تنها مسأله را حل نمی‌کند، بلکه عمق شکاف را بیشتر می‌کند.

تنها روزنامه‌ امروز که موضوع مهم طبقه‌بندی اینترنت رو برجسته کرد

به نظر می‌رسید بعد از جنگ، بساط تبعیض جمع و کمتر شود اما حالا با اینترنت طبقاتی، خواص اینترنت آزاد دارند و مردم اینترنت فیلتر شده! این تحقیر مستقیم اکثریت مردم است و برای دولتمردان شرم‌آور که تن به آن دادند. امری که نه تنها ناعادلانه نیست، بلکه توهینی آشکار به مردم است. .

در صداوسیما این روزها یا از «ناف» می‌گویند، یا از پروژه‌ی «هم‌خوابگی»، یا بر «آغل» متمرکزند یا «چریدن» عده‌ای! این رسانه‌ی ملی است یا مزرعه‌ی بی‌در و پیکر حیوانات؟

#مصطفی‌تاج‌زاده در جریان جنگ #معرفت به خرج داد و از داخل زندان پای #ای_ایران ایستاد. ابلاغ ۵سال محکومیت‌ جدید برای او حتی اگر قانونی باشد بی‌معرفتی است. با افکارش هیچ نسبتی ندارم اما بامعرفت‌بودنش را دوست دارم. نگذارید رسم #مردانگی آن هم در این ایام برچیده شود.

پشت جبهه از خود جبهه مهم‌تر است. در هر جنگی، دشمن قبل از آنکه به خاک حمله کند، به ذهن و ساختار حمله می‌کند. امنیت از جایی آغاز می‌شود که دیگران آن را نمی‌بینند؛ از پشت جبهه. پدافند غیرعامل ستون فقرات پشت جبهه است. باید پشت جبهه را بازسازی و تقویت کنیم.

نفوذی‌ها با این شکل و شمایل کار خود را پیش می‌برند. در سازندگی به فیلم «ضد» و ایده‌ای که درباره جریان نفوذ دارد، پرداخته‌ایم.

نرگس محمدی یکی از بازنده‌های این جنگ 12 روزه بود.کسی که با سکوت در برابر تجاوز اسراییل به ایران،خود را از دایره‌ی مسئولیت اخلاقی خارج کرد. نه تنها از تمامیت ارضی کشور دفاع نکرد، بلکه حاضر نشد نشان دهد که جایزه نوبل صلح سیاسی نیست. او نتوانست بر خشم خود در برابر میهن غلبه کند.

در دل ۱۲ روز جنگ، ایران از نو زاده شد؛ نه با فریاد، که با تپش قلب‌های زخمی اما متحد. آتشی که آمد، بیداری هم آورد. و البته لازم است آنان نیز که سال‌ها با غیر خودی کردن دیگران، بر صورت زنان و جوانان چنگ می‌کشیدند بیدار شوند. وقت بیداری ملی و همه‌گانی و تغییر راهبرد است.

روح شرور هیتلر هنوز جهان را رها نکرده است. سیاست سلطه، اشغال، تحقیر انسان و معامله با حقیقت، همچنان تداوم دارد. هیتلر، با آن نگاه سرد و مرگ‌بار، انگار بار دیگر برخاسته است!

تروریسم رسانه‌ای، وظیفه‌اش عادی‌سازی کشتار کودکان، زنان و غیرنظامیان است و هم‌زمان به گسترش ترس و دامن زدن به آن می‌پردازد. مایهٔ تأسف است که برخی از جایگاه روزنامه‌نگاری، این‌ خفت را به جان خریده‌ و جاده صاف کن اسراییل شده‌اند.

. اندک اندک جمع مستان می‌رسند

هیچ ایرانی آزاده‌ای تجاوز به خاک وطن را تحمل نمی‌کند. دفاع مشروع ایران در برابر این تجاوز، حقی است که هیچ قدرتی نمی‌تواند نادیده بگیرد. امروز، همبستگی ملی ما از هر زمان دیگر محکم‌تر است. ایران، زنده و استوار خواهد ماند.

حق غنی‌سازی، نه امتیاز بلکه معیار برابری است. آمریکا، روسیه، چین، فرانسه، ایتالیا، بلژیک، اسپانیا، آلمان، هلند، انگلستان، ژاپن، هند و پاکستان این حق را دارند؛ پس ایران نیز می‌تواند از حق غنی‌سازی برخوردار باشد.

آقای ستار هاشمی وزیر ارتباطات؛ در هشت ماه گذشته دقیقا به جز رفع فیلتر واتساپ، مصاحبه با #جناب_خان و ادعای پیگیری مشکلات در مصاحبه‌های اخیر خودتون چه کاری کردین!؟ فقط حرف حرف حرف ادعا ادعا ادعا @HashemiSattar

تفاوت داروی تلخ و میوه‌ی تلخ در نتیجه‌ی آن‌ است. برخی از داروها با وجود طعم تلخ، شفابخش‌اند. بیمار ناچار به استفاده است تا بهبود یابد. اما میوه‌ی تلخ نه تنها فاقد خاصیت درمانی است، بلکه می‌تواند خطرناک باشد. تحریم‌های ظالمانه نیز میوه‌ی تلخی بود که نه راهگشا، بلکه فلج‌کننده شد.

خبرهایی در راه است...

هنر، تریبون قدرت نیست که با اشاره‌ای خاموش شود.

سووشون نقطه مقابل عشق ابدی است. یکی خانواده برایش عزیز است و حرمت دارد، دیگری فروپاشی خانواده را هدف قرار داده است. سووشون، روایت ایستادگی یک زنان در برابر اشغالگران است، عشق ابدی اما عامل اشغال است. با این حال ساترا با توقیف سووشون راه برای عشق ابدی باز می‌کند!