🦇Razvan🦇

เห็นหัวหนูใสหรอคะ..

(การเข้าร่วม: คุณแวะเข้าไปหาพวกเขาที่อยู่ในสภาพอิดโรย ถาม [คำถามสั้น ๆ] กับพวกเขา เพื่อรับคำแนะนำที่อาจไม่ตรงกับสิ่งที่คุณถามไป หรือตอบโจทย์ได้อย่างชวนทึ่ง(?) พวกเขาจะตอบคุณไม่ว่าคำถามจะแปลกแค่ไหน เพราะว่าเรารับฟังและไม่ตัดสินยังไงล่ะ!! ...คิดว่านะ th.shindanmaker.com/1245841)

#MPC_GROUPTHERAPY x #MPC5event2 ในช่วงท้ายๆของงานเทศกาล พวกคุณที่ผ่านไปผ่านมาคงจะคุ้นเคยกับบูธรับปรึกษาปัญหากันดี แต่วันนี้...พวกเขาดูเหนื่อยแปลกๆ? คงเพราะว่ามาราธอนให้คำปรึกษาจนไม่ได้พักสมองแน่ๆ🫠🫠🫠 กิจกรรมส่งท้าย: [คำแนะนำสมองไหล by "Group Therapy Club"] มาแล้วจ้า!! 🥳 +

#MPC_CC #MPC5event2 (แวบมาแปะจิบิสมาชิกชมรมคิวปิดส่วนหนึ่งที่นำไปใช้ทำการ์ดของรางวัลบูธ ขอบพระคุณทุกท่านที่ให้ยืมตัวมาวาด (แบบมัดมือชกนิดๆ-) มา ณ ที่นี้ ❤️)

“ความจริงจะจำกัดความว่าผมเป็นแบบนั้นก็คงไม่แปลกครับ” เอาจริงเขาก็เนิร์ดกว่าที่เห็น แค่ไม่ค่อยได้เอาออกมาให้เห็นเฉยๆมากกว่า แถมตอนเจอกันมันก็มีแต่ได้เห็นเขาในด้านี่รู้จักกันวันเดียวนี่ “แล้วคุณล่ะ ควรจำกัดความว่าไงดี พวกจ๊อกที่ชอบบูลลี่คนอื่นหรอ?…

ก่อนที่เขาจะหันหลังใส่ เกี่ยวผมลอนไปให้พ้นทาง แผ่นหลังผ่องปรากฏแก่สายตาทอดยาวดั่งผืนผ้าเนื้อเนียนไร้จุดบรรจบ ภาพลวงตาแม็กซี่ยืนตระหง่านเหมือนนางฟ้าในกาลก่อนยิ่งกว่าตอนไหน ๆ สว่างไสวกลางความมืดมิด หากไม่ถูกบิดเบือนจนพร่าเลือนด้วยความกระหาย

รูปลวงแม็กซี่ไม่กะพริบตาเลยสักครั้ง แต่กริยาเย้ายวนใจผิดกับต้นแบบ ขยับซ้ายทีขวาทีเหมือนมีแรงกระเพื่อมดึงดูดบุรุษวัยกำดัดให้ติดตรึง โปรยกลิ่นหอมกรุ่นเลือดฟุ้งในอากาศ นื้วเรียวยกขึ้นลากไล้ตามกรอบคางของเจ้าบ่าว ปล่อยให้เหงื่อเย็นผุดตามรูขุมขนและน้ำลายชโลมมือ ออกแรงกดแหวกริมฝีปาก +

(แว้บมาเก็บเดรสโค้ดในวันที่ 3 ของพิเพิว💔มีชุดเดียวเพราะวาดไม่ทันแล้วคับ😭)

(ยินดีต้อนรับสู่ช่วงที่วินจะมานั่งวาดคนรอบตัวซอนย่าแบบที่ซอนย่าเห็น pt.1) (เริ่มจากทำให้หลังคาบ้านคนในวงหายไปก่อน บู้ม!!!!) @mpc_xim @MPC_alfie

เสียงเคาะหน้าต่างทำเธอสะดุ้ง ก่อนจะเดินมาเปิดม่านออก แต่ก็ต้องประหลาดใจ เมื่อเห็นอีกคน พูดตามตรง ก็ไม่คิดว่าอีกคนจะมาจริงๆ ก็เลยไม่ได้เตรียมอะไรไว้รอเท่าไร "อ..โทษที เข้ามาเลย" "ห้องรกหน่อยนะ" เธอเอ่ยพร้อมกับไปนั่งบนเตียง และ..เหมือนจะมีก้อนหยุ่นๆนอนยืดยาวอยู่ข้างหลังเธอ

(/ขรึม อนาโตมี….Valley girl accent…..)

ผู้ใหญ่ในกลุ่มไม่แม้แต่จะรับมันมาด้วยซ้ำ เขาไม่เอ่ยอะไรสักคำยามก้าวขาออกมาจากบูธก่อนใครเพื่อน สีหน้าซีดเผือกมองตรงไปยังความว่างเปล่าโดยน้ำตาที่เคยหลั่งรินบัดนี้ได้เหือดแห้งไปอย่างน่าใจหายยิ่งกว่า “ได้โปรด...”ร่างเงาน้อยๆเอ่ยโดยไม่หันหลังมา “เก็บมัน..เป็นความลับระหว่างเราทีนะ”

เช็คอินวันที่ 2 ด้วยชุดแข่งกินร้านอาสุ่ย 🥰

ซีมัวร์เดินออกมาจากเงามืด “แวมไพร์ถูกสร้างจากความกลัว” “แต่ชุดบันนี่? โอ มันคือผลิตภัณฑ์จากทุนนิยมโดยแท้ ไม่มีอะไรสู้มันได้หรอกนะเคน”

" ปะป๋าหรอ!! " เสียงเด็กทั้ง5ผสานร้องดังด้วยความตกใจอีกครั้ง ชายแก่ร่างสูงกำยำแน่น ใส่ชุดสีขาวพลางถือดอกไม้เริ่มเดินเข้าใกล้ในงานวิวาห์ครั้งนี้ ว่าแล้วร่างกายเด็กทั้งสองคนที่เป็นคนโปรยดอกไม้ก็ขยับไปเองเหมือนบทบาทที่พวกเขาจะต้องทำ "คุณพีนี่ นี่มันอะไรกันทำไมถึงเป็นปะป๋าเราล่ะ!?"

" มะ-ไม่..เป็นไปไม่ได้... " " ทำไม- " " ทำไมชุดแวมไพร์ถึงแพ้ล่ะ!!! " " นั่นมันคลาสสิคเลยนะ!! เท่ด้วย! เหมาะแก่การใช้ในเวลากลางคืนด้วย! " " แถมยังดูลึกลับอีก... " " ทำไมกัน.. "

[นึกถึงภาพนี้ ชอบมุมมองกับสีสุดๆเลยเอามาวาดซีมัวร์ร่างมนุษย์ดู ดูเป็น ceo ชั่วสุดๆ🥰💛]