Η Τρελλή του Χωριού
@H_trelli_tou_x
Ήμουν υπόδειγμα, τώρα είμαι υπόδικος.
Οι διάλογοι μεταξύ των φιλενάδων μου όταν τις παίρνω μαζί σε παιδότοπο είναι τέλειοι. Σήμερα η μία ρωτούσε "τί τον ήθελε το Γάλλο ο μπάρμπα Μπίλιας ρε;" Κι η άλλη της έλεγε "γιατί ρε, ωραίοι είναι οι Γάλλοι"😂😂😂
Πώς πείθεις ανοιακό άνθρωπο, καχύποπτο και με αντιδράσεις θυμού να πάρει τα φάρμακά του;🥺
Δεν είναι άθληση το τρέξιμο στον ήλιο με 40+ βαθμούς, βλάβη είναι, αν με ρωτάτε.
Όταν φτιάχνω κάτι και στην πορεία αλλάζω γνώμη για την τεχνική, πιάνω το ένα μου χέρι με το άλλο και λέω όχι, δεν είναι σωστό αυτό και με τραβάω πίσω.
Να τρώτε ελαφριά γεύματα λένε τώρα με τον καυσωνα κ εγώ σήμερα έφτιαξα φασολαδα κ αύριο κανελονια 🤝
Γελάω πολύ με κάποιους γεννημένους Αθήνα που είναι τόσο σίγουροι ότι θα ήταν τέλεια να μετακομίσουν επαρχία, νομίζουν ότι να ζεις εκεί είναι όπως όταν πάνε διακοπές. Ναι πάτε να δείτε πώς είναι να θέλετε να γυρίσετε Αθήνα κλαίγοντας 😂
Έχω γνωρίσει άτομο που νόμιζε πως η Τεκίλα Patron είναι τοπικό προϊόν της Πάτρας
Είμαστε με τον γιο μου στο αμάξι και μου λέει ξεκίνησα γυμναστήριο, τέρμα λίπη τέρμα φαστ φουντ θα τρώω λίγο πιο υγιεινά και κάνει μια το χέρι του βαθιά στο πλάϊ του καθίσματος και βγάζει ένα cookie του 2019 προ κόβιντ -είχε αλλάξει χρώμα- και το χλαπακιάζει.
Στα ελληνικά σπίτια, κάθε φρουτιερα που σέβεται τον εαυτό της, επιβάλλεται να έχει μέσα ντεπον και στυλό τουλαχιστον.
Κάποτε είχα μια πολύ καλή φίλη και σε περίοδο πένθους που περνούσα πραγματικά δύσκολα της τηλεφώνησα να βρεθούμε και μου είπε: «όταν νιώσεις καλύτερα πάρε με να τα πούμε». Αυτό ήταν το τουι -Κάποτε ΕΙΧΑ μια πολύ καλή φίλη
Βάζω στοίχημα ότι όλοι εσείς που στεναχωρηθήκατε με τον θάνατο του Όζι Όζμπορν, δεν έχετε δει ούτε μια ταινία του.
Ο μπαμπάς κουβαλάει τον καφέ και τα κλειδιά του αυτοκινήτου και η μαμά, μωρό στην αγκαλιά, τσάντα παραλίας, σέρνει το καρότσι και έχει στο νου της και το δεύτερο παιδάκι που περπατάει δίπλα της. Να σηκωθώ να του χώσω μια κλωτσιά;
Τί το θέλαμε το λούνα παρκ; Το 8χρονο έκλαιγε γιατί δεν ανέβηκε στα VR, το 7χρονο έκλαιγε γιατί δεν του κερδίσαμε ένα τεράστιο αρκούδι, και το 5χρονο έκλαιγε γιατί δεν μείναμε να δούμε το "αγιοβασίλεμα". Αυτουνού έπρεπε να του το κάνουμε το χατήρι, είναι και ρομαντικούλι🥰
Όλα άρχισαν να στραβώνουν από την στιγμή που μας αφαίρεσαν την ικανοποίηση να κοπανάμε το τηλέφωνο
Δηλαδή μαζεύτηκαν μια μέρα 5 νοματαίοι να ονομάσουν ένα κομμάτι γης, να βρούνε ένα όνομα όμορφο, ελκυστικό, να σε εμπνέει να πας να το δεις βρε αδερφέ, κι είπε ένας Ποντικονήσι κι άρχισαν τα χάι φάιβ?
Ένας τυχαίος διάλογος στο σπίτι μας με τη μικρή ανηψιά μου που προσπαθώ να της μάθω να με φωνάζει μόνο "θεία" κι όχι με το όνομά μου: -Αννούλα μου ποια είμαι εγώ; - Η Χριστιάννα. - Ναι η Χριστιάννα είμαι, αλλά πώς με φωνάζεις εσύ; - Έτσι: ΧΡΙΣΤΙΑΝΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!
΄Ηθελα να πιω το διαιτητικό σμούθι μου και λέω στη μικρή να μου φέρει ένα καλαμάκι, αυτή μου έφερε ένα σαλαμάκι, ε δε βαριέσαι, το έφαγα.
-Δεν ενοχλώ, δεν με ενοχλεί. Δίνω σημασία και με δίνει τα πάντα. Ειναι μακριά μου αλλα και τοσο κοντά. - Σχέση εξ αποστάσεως? -Ναι. Με το ψυγείο..
Μια φορά να ακούσω ακόμα «δεν έχεις κατάθλιψη , κάνε παιδί και παντρέψου κ θα σου περάσει» θα πέσει αεροδυναμική χαστουκα και ροχαλα ταυτόχρονα.
60€ την βραδιά το δωμάτιο τάδε μπουτίκ οτελ το λέει το όνομα , και η κοπέλα στην ρεσεπτιον δουλεύει από το πρωί έως το βράδυ ΚΑΙ στην καφετέρια , 1.5 ώρα στο δωμάτιο με το αιρκοντίσιον ανοιχτό και ακόμα στάζω για δουλευει ελάχιστα . Τον γαμεις κύριε πρόεδρε η δεν τον γαμεις ?